De Secret Machines hebben gisteravond in de Melkweg bewezen dat een driemansformatie met gemak een tent leeg kan blazen. Oorverdovend. Drummer Phil Karnats’ voornaamste invloeden zijn waarschijnlijk Animal van de Muppets en Bonzo (R.I.V.). Ongetwijfeld heeft ie een goed contract met - wegens uitzinnige angst voor sluipreclameclaims passen we deze merknaam aan – Zoldjin.
Maar er valt natuurlijk altijd wat te zeiken. De stem van Brandon Curtis laat wel wat te wensen over. Er zit weinig overtuiging achter en het klinkt allemaal behoorlijk monotoom. De Secret Machines zijn instrumentaal op hun best. Wel hebben ze er erg veel moeite mee – mogelijk een bewuste keuze wegens het onderbezettingsprobleem – om tracks van het laatste album er even straf uit te krijgen als op plaat. De heren maken ook in hun podiumpresentatie – namelijk geen – duidelijk dat ze studiomuzikanten zijn. Voor de toegift leek het er zelfs op dat de Britten zonder een woord gerept te hebben naar de kleedkamer wilden gaan. Dat zou een unicum zijn geweest, een BZW. Maar helaas, Curtis bedankt alsnog het publiek.
En geen voorprogramma…dus om tien uur was het feest alweer voorbij.
Lees ook:Raggen tegen de geheime machine
Lees ook:Earth in Paradiso; vlag op geel
Lees ook:Adelaars van het dode metaal
Lees ook:Lowlands-korting is gevlogen
Lees ook:De beste manieren om aan goedkope cd’s te komen